Ek en seuna het die wonderlike voorreg om vir 'n klompie dae in ons piepklein Caravette 2 hier by MacNicol's Bay aan die suidkus te kamp. Laasweek besef ek met 'n 'bang' dat ek so hard gewerk het, ek het nooit eers aan vakansie-reelings gedink nie. En om 'n 6-jarige vir 5 weke tuis te vermaak, is so goed jy teken jou eie (en jou spruit!) se doodsvonnis. Ek het toe maar eerder bespreek...
Hoekom kamp ons? (Goeie rede hoekom enige enkel-ouer dit moet oorweeg):
* Dit kos relatief goedkoop in vergelyking met chalets en hotelle. Plekke soos MacNicol's laat jou per persoon betaal, so hier, in die vakansie, kos dit ons maar R220 per nag
* Die kinders maak ongelooflik gou maatjies. Dis goed vir hulle sosiale interaksie EN dit gee jou daardie broodnodige ruskans om te slaap of lees of watookal JY graag wil doen. Bygese, die kids moet darem so 4 plus wees om lekker saam met nder maatjies te speel. Myne het natuurlik 'n enkel-pa se seuna gaan uitkies as se nuwe beste maatjie. Ongelukkig geen match-making potensiaal hier nie, maar ten minste kon ek en die pappa darem 'n paar intelligente volwasse woorde wissel en hy kon seuna se visstok en aas uitsorteer - weer iets waarvan hierdie ma NIKS weet nie. En sy kiddie kom speel weer lekker hier en ek deel koeldrank en swieties uit.
* Veral as enkel-ma, is dit vir my belangrik dat Boeta ook die 'man'-dinge beleef en kan doen. Hy's mal daaroor om die vuur aan te steek en self vir ons braai-broodjies te braai. Hier kan kinders ook na hartelus fietsry en rond baljaar - iets wat nie altyd moontlik is vir die meeste van ons wat in meenthuis of woonstel-komplekse bly nie.
* Kinders leer bietjie verantwoordelikheid aan. Seuna moet elke oggend die vloer vee en die vullis uitgooi.
* Mens is oor die algemeen meer ontspanne. Toegegee, gewoonlik vat dit vir my 'n dag of wat om te kalmeer, maar daarna geniet almal dit meer :)
* Moenie bodder met fancy kos nie. Myne leef op gebraaide skaaptjoppies, braaibroodjies, spek, baked beans, hot dogs, 2 minute noodles en 'n groot hoeveelheid roomys (moet asb nie hierdie punt met dieetkundiges deel nie)
* Kampers het (oor die algemeen) gewoonlik dieselfde waardes en norme. Soos my tannie altyd se - dis ons dam se eende.
So hier sit ek nou en tik op my laptop binne-in die bed in ons klein karavaantjie. Ek het vir Buksie (dis sover die beste naam waarmee ek vorendag kon kom - wil dit dalk herdoop na 'Girl on the run' - maar weet nie watse reaksie ek dan op die pad gaan kry nie, lol) einde Maart aangeskaf in 'n oomblik van waansinnige jaloersgeid op my beste vriendin. Kyk, in my hele 33 jaar was ek nog nooit afgunstig op wat mense het, waar hulle bly of wat hulle ry nie. Maar toe Anita en Francois op Menseregtedag by my stop met hulle nuwe (1994) Sprite Sport, was die koeel deur die kerk. 7 Dae later het ek my (1991)Caravette gehad (na vele raad op die forum van 'Wegsleep'. Die mense daar het seker gemaak ek het genoeg inligting - en almal is regtig besorg oor jou. Ek is steeds 'n gereelde besoeker op die website: www.wegsleep.co.za). Dit was een van die trotsste dae van my lewe. Vinnig is lysies gemaak en goedjies aangeskaf (gelukkig kamp ons al 'n paar jaar met 'n tent, so die meeste goed het ek gehad). Vroeg April sit ek en seuna toe af Mbizi toe vir ons eerste 'karavaan'-kamp. Nogal senutergend, want het ek al genoem dat ek 'n baie beskeie karretjie het??? Renault Kangoo 1.4 (daai Postman Pat karretjies). Moet se, vele mans het my afgeraai om enigiets met my kar te sleep, maar, soos my geaardheid maar is, was dit nou net genoeg aansporing om almal verkeerd te bewys. My ouers, inkluis. My liefste Pa en Ma (van wie julle nog baaaaaie sal hoor) is deesdae te bang om te vra hoe gaan dit, want netnou is ek weer besig met die een of ander stapelgek idee. Dankie, Pa en Ma, dat julle my bly ondersteun en BAAAAAIE HARD BID.
O ja, terug na die Renault. Die het die trippie toe heel gerieflik gemaak, met 'n gemiddelde spoed van so 85km/uur. Moet se, my senuwees was maar redelik gedaan. Dis tye soos daai wat ek inniglik wens ek was nie op my eie nie, maar aan die sy van 'n dierbare man, wat al hierdie moeilike dinge sommer tjoef-tjaf kan hanteer.
Wel, kom toe veilig by Mbizi aan. Hulle het gelukkig werkers wat als vir jou opslaan (ek vind dit ook altyd voor die tyd uit - ek het nie die vaagste benul hoe om die karavaan se tentpale uit te figure nie, en weereens, ek het geen behoefte om te leer nie). Daardie paar ekstra randjies staan ek met 'n smile aan die bekwame werkers af.
Heerlik gekamp so tussen stortreen deur en natuurlik agtergekom presies waar lek als. Die 'priceless moment' van die kamp - toe Nico sy eerste vis in die dammetjie vang. Julle moes die uitdrukking op sy gesig gesien het. Van daar af het ek hom baie min gesien - hy het basies langs die dam gebly :)
Tog is hierdie vir my 'n 'Pappa'-oomblik: iets wat 'n pa en seun saam moes ervaar. Ek glo wel Nico se pa maak ook tyd vir sulke 'outings' as hy by hom gaan kuier.
Na ons Mbizitrippie is Buksie toe eers in vir 'n behoorlike diens en seel. Ek wag in spanning vir die eerste Suidkus-reens om te sien of die Woonwa-kliniek 'n goeie job gedoen het :)
Ek moet erken, die rit see toe as nogals erg. Hierdie berge en dale is nie jou speelmaat nie. Met die Vader se genade en my nuwe karretjie, 'n Daitshu Terios (die keer darem 'n 1500, jippiee!) het ons in een stuk hier aangekom.
Goeie raad:
* Ek het bele in 'n portable DVD player. Dit hou die gemoedere op die pad vir laaank kalm EN as dit baie ongure weer by jou kampplek is, is daar darem iets om die kids binneshuis mee besig te hou.
Omdat ons ietwat inderhaas bespreek en gepak het en ek nog tot op die nippertjie moes werk, kon ek nie als sorgvuldig nagaan voor ons vertrek het nie (dis in elkgeval weer 'n man-ding volgens my...). Dus, toe ons die karavaan aan die Terios wil haak, kom ek agter die 'connector' vir die ligte agter is te kort (op die Kangoo was dit nie 'n probleem nie - en watter vrou sal nou daaraan dink om DIT te check??) CHAOS - dank die Vader dat Trailarent op 16 Junie oop was. Die gawe manne het ons binne 15 minute reisvaardig gehad.
Nog iets wat ek nie gecheck het nie, is die gasstoof en bottel. Kan iemand vir my se of jy 'n Cadac stoof op ' n Alva Bottel kan connect? Blykbaar nie, want jy hoor net gas spuit as jy die bottel oopdraai. Ek het toe maar op my kleeeein gas braaiertjie uit my studente-stapdae gebraai: Spek - Nico se gunsteling. So more is dit ek en die gasgoed en Scottburugh se Hardeware winkel. Miskien moet ek 'n paar traantjies wegpink, dan help hulle my gou :) Weereeens, toe ek vroeer vanaand daar staan en sukkel en eintlik net die kos wil gaarkry, maar ek kan nie, want die dekselse goed wil nie werk nie, toe weet ek weer, dis nie veronderstel om my probleem te wees nie, maar dit is nou. En soms het ek net nie die kapasiteit om daarmee te 'deal' nie. En toe ek net daarna 'n blikkie tuna wil oopmaak en ek sukkel met die blikoopmaker ook nog, dan uiter jy soms in jou gedagtes, en soms minder sag, 'n suiwer Afrikaanse woordjie. Want ek kan ook net SOVEEL sukkel. Ean dan is ek te trots om oor die pad te stap en een van die 5 capable mans te vra om my te help - nee, Ronelle sal suffer in silence. En soms, net soms, verwens ek Nico se pa sommer, oor hy nie kon vasbyt nie, oor ek nou hier moet sukkel, omdat Nico saammet 'n ander seun se pappa moet visvang, omdat ek nie 'n dekselse gasbottel kan connect nie, ag sommer oor als...
Is daar ander enkel-ouers wat ook so voel??? En ek is versigtig om te se 'enkel-mammas', want ek weet daar is net so baie enkel-pa's en dan ook weer die 'naweek-ouer' of 'kuier-ouer' wat heelwaarskynlik met dieselfde en ook ander issues battle.
So, met 23:00 wat wink, die see se dreuning in die agtergrond en seuna wat reelmatig le en asemhaal in 'n diep slaap (ten spyte van 'n ou slegte verkoue), moet ek gou gaan tandeborsel en 'n laaste draaitjie loop. The joys of camping :)
Dis waar ons nou is...
No comments:
Post a Comment